Het beeld oogt als een abstracte compositie van organische vormen, maar wanneer je de titel eenmaal weet, ontdek je subtiele verwijzingen naar zee. Dan zie je in de verticale vormen twee gestileerde zeilen die zich verheffen uit de golven.
Jan van Eijl kreeg de opdracht van de gemeente Delfzijl, die bij de oplevering van het nieuwe theater een procent van de bouwsom aan een kunstwerk wilde besteden.
Met dit robuuste beeld wilde de kunstenaar zorgen voor een ruimtelijke versterking van de architectuur en voor een goed zichtbaar teken. Omdat Delfzijl een zeehavenplaats is en derhalve een ontmoetingspunt voor velen, ware het water en het ontmoeten de belangrijkste inhoudelijke aspecten voor hem.
Het beeld is vervaardigd uit roodkoper, een materiaal waar Van Eijl vaak en graag mee werkte. De beeldhouwer klopte de koperplaten zorgvuldig, met behulp van mallen, in de gewenste vorm en laste ze vervolgens aan elkaar. Dat vereiste een speciale techniek, want rood koper laat zich, in tegenstelling tot geelkoper, vanwege de lage smeltgraad niet zo makkelijk verwerken. Door de zoute zeelucht in Delfzijl zou het materiaal snel verkleuren en inderdaad verspreidde zich al na enkele weken een prachtig patina over de huid van het beeld. In de golven zijn gaten gemaakt die een speels effect geven als de zon schijnt.

Bron: Kunst aan de kust; buitenbeelden in en om Delfzijl, E. R. Bouma en C. ten Bruggencate. Uitg. van de Culturele Raad Delfzijl, 1999.